Dear Roommate


Hi, Today i would like to tell you about my roommate. She's from Sabah bah balakauu. First time jumpa sumpah awkward gila babi. Even im the one yang mulut kepoh. Tapi first time kawan dengan orang luar negara (Im from johor oberseaa kauu). Masa dia pisah ngn mak ayah dia i thought she crying but idk lah sebab tak kenal sangat masa tu, tak tau lah dia nangis ke memang mata dia mcm tu hahaha. Ouh lupa nama dia Guat Rin Guat Nong. Dia dah ade pakwe betul bukan tipu2 eah. Dia pon awkward dengan aku yet she always with me masa orientasi. Sebab aku cuma kenal dia je dia pon kenal aku je maka berhuhuhuhu lah kitorg ngadap muka memasing. Malas cite panjang.

Everything going well. Im fine with her. Sumpah takde conflict yang bebukan mcm korang selalu kene ngn roomate tu kan. She respect me well. And dia ni jenis yang otp pon mcm kentut dalam selimut. Takde pon bising2 time aku tengah study ke. Dia ni rajin kadang aku tergugat dengan kerajinan dia. Aku boleh survive life U ni sebab salah satu factor rumet takde problem. 





Ni masa orentasi for the first time kitorg amik gmba. Nak hantar kat mak aku. Mak aku risau dah aku dapat rumet sabah. Confirm aku tak balik, sebab aku memang suka ''berkampung'' tempat orang. The best is kalau study kitorg selalu study sesama. Dia banyak motivate aku. Sebab dia rajin kan. Takkan lah rumet study aku buang masa je kan. Dan dia jugak punca aku tak pernah lewat ke lewat. Serius, punctual gila. Aku ni pemalas uish jangan cakaplah weh. Kalau aku tak rumet dengan dia mampuslah aku terkontang kanting pegi kelas waktu malam je HAHHAHAH.


Hm actually malam ni aku up tajuk sebab idk lah. Aku rindu sebenarnya hausemate aku. Sumpah rindu. Tapi aku mcm dah berubah, n aku sendiri tak tahu apekehal lah aku ni. Aku sayang sebenarnya hausemate aku rumet aku classmate aku cuma aku tak boleh nak tegur diorang mcm dulu. Semua nya salah aku. Im trying so hard to get back to normal. Tapi aku takut diorg tak boleh terima aku. Aku cuma boleh dengar diorg ketawa, cukup makan. Im totally happy for them. Memang nampak aku tinggalkan diorang. But aku sumpah susah nak cakap ape aku rasa susah doh bangkai betul :(

Oke straight to the point. Mcm aku selalu cakap aku dengan rumet aku tak de masalah langsung. Aku selesa dengan dia, same goes to her. Tapi sejak dua menjak ni mcm bodoh dho aku mcm tak behave gila. Aku mcm urgh. Aku sedih dhoe. Setiap kali nak borak dengan dia aku rasa macam sangkut2 sial. Aku takut dia tak selesa dengan aku. Kadang aku pandang je dengan dia. Aku buat dia mcm bosan dengan diri aku. Aku nak sendiri tapi aku perlu dia hah mcmtu. Bodoh punya sufi.

The worst is when we both tak balik for mid sem. We spent time together. Aku ingat oke je, tapi ade lah satu malam tu aku mcm biasalah. Aku anxiety, berdebar2, mengigil kusut serabut rasa nak nangis. Aku tak sedar sebenarnya apa aku buat, aku lari aku peluk dia dengan keadaan yang menggigil tu. Mestilah dia syak something kan. Aku takut sangat masa tu. Aku serius sumpah takut. After she hug me aku terus terlelap. Bngun2 je aku serba salah gila sumpah. Aku takut nak minta maaf kat dia. So aku buat bodoh je lah. But still aku serba salah. Tapi pelik dhoa haritu aku banyak cakap dengan dia. I let all my secret burst out. AKU JADI DIRI AKU BALIK. i talk to her about my only one crush dhoe aku tak pernah ckp dengan sesiapa tau. Maybe sebb aku rindu dia kot. So she okay with that situation, im happy too. Sebab takde lah dia bosan sangat hidup dengan aku kan kah kah.

For the second night is shitt dhoe. Aku macm tak sedar tau. Aku mcm urgh bodohlah aku tak tau lah mcm mana eah aku serius tak boleh kawal. Aku mcm bangang lah i grab her hand wake her up padahal dia dah lena sangat. Aku mcm tak waras. Serius masa tu aku rasa nak marah dia je mcm nak cederakan dia. Tapi lepas aku grab tangan dia dia tersedar then terus peluk aku, dia suruh aku tidur. idk ape dia cakap sbb aku macam tak dengar, bunyi nafas aku lagi kuat, ketakutan aku lagi kuat. Aku selesa dia ada. Aku selesa dia teman aku. So im not suffering alone. Aku rasa beban aku jatuh. Aku rasa masih ade lagi yang sayang.

But after that day. Aku bangun sorg, dia tidur bilik sebelah, bilik kawan aku. Aku takut sangat. Aku tau dia marah. Aku serba salah gila , aku rasa nak nangis. Aku takut nak bercakap dengan dia. Dan sepanjang haritu kitorg tak makan kat cafe sama2. dia order nasi bajet. Petang tu dia keluar lepak bilik member dia. Lagi lah aku serba salah. Aku tau aku salah. Kitorg tak bercakap langsung. Punca aku takut dan mungkin dia jenis pendiam. Tapi aku nak cakap sorry :( Tapi aku takut. Aku tahu dia marah yall lah sedih seh.

Aku tau aku tak layak berkawan. Kalau tak mcm nilah jadinya. dia banyak mengelak dah dengan aku sekrg. Maybe dia tahu siapa aku. Dia syak kot haih. And aku tahu aku bebankan dia :( Can i be normal back. Kalau dia tahu siapa aku mesti dia cakap aku seeking attention pastu mengada pastu dia mesti takut nak kawan dengan aku. Kau tenguklah life aku sebelum ni. Asal aku berkawan bila diorang dah tahu siapa aku mana ade yang nak kawan dengan aku. Haih sumpah sedih. Aku pon nak berkawan jugak. Nak lepak happy2 takde nak rasa takut every night takde fikir suicide boleh kawal gembira nangis aku sendiri. Aku cuma nak jadi normal. Aku takut takde siapa percaya aku.

Weh sorry jadi rumet kau yang terok. Aku dah fikir pasal sem depan. Kalau kau nak cari rumet baru aku benarkan. Kau mesti bosan dgn aku hm. Aku bodoh dhoe jahat tak layak kawan ngn kau hm. Aku mintak maaf sangat2. Im happy enough tenguk kau happy. Sorrylah kalau aku tak pandai bergaul sekarang sampai kau terpaksa cari orang lain nak hiburkan kau. Sorry :( Im trying so hard nak jadi normal hm. Sorry kalau nampak aku mcm selfish kejap happy kejap tak , tapi sumpah aku pun tak tahu kenapa. Sedih dhoe kita mcm ni. Nak borak pon dua dua awkward :( 

Takpelah, as long as kau okey happy aku pon happy. Takpelah but sorry weh, sian kau malang dapat rumet mcm aku :( Aku doakan kau dapat result bagus dan cepat kawen :) 

Goodnight 

Comments

Popular Posts